In gesprek met Sietske - al ruim 35 jaar in dienst bij SKH!

Stichting Kinderopvang Haarlemmermeer bestaat dit jaar 50 jaar! Als langst werkende pedagogisch medewerker – met maar liefst 35 dienstjaren- vertelt Sietske van locatie Mirakels in Hoofddorp hoe SKH vroeger was en hoe het nu is om hier te werken. En waarom ze, ondanks dat ze al met pensioen mag, nog steeds graag op de bso-groep staat.

Sietske, kun je allereerst iets meer vertellen over jouw carrière bij SKH?

Nou, ik ben nu bijna 35 jaar in dienst van SKH. In augustus 1985 ben ik begonnen als vrijwilligster, we zaten toen nog in Graan voor Visch, in het andere deel van Hoofddorp. Daar was het eerste kinderdagverblijf in de regio: de Driesprong. Er werkten al 4 tot 5 pedagogisch medewerkers, maar ze zochten nog een vrijwilligster. Op dat moment had ik geen baan en aangezien ik met kinderen werken altijd al leuk vond, leek mij dit wel leuk. Ik werd aangenomen en werkte vanaf die tijd elke dag van 9 tot 13 uur. In mei daarop kreeg ik een vast contract aangeboden en ben ik als vaste medewerker verder gegaan. 

Wat eigenlijk een heel mooi opstapje is geweest, van vrijwilliger basis naar een betaalde functie. 

Ja, een kinderdagverblijf, je weet niet precies wat het inhoudt en wat er van je verwacht wordt. Maar het was ontzettend leuk! Ik werkte daarvoor als kleuterleidster op een school in Coevorden, maar stopte daar toen ik trouwde en naar Haarlem verhuisde. Op het kinderdagverblijf maakte je de kinderen echte hele dagen mee, ook met slapen en met eten. Ik heb dat altijd heel leuk gevonden.

Ik denk dat ik in totaal zo’n 26 jaar bij de peuters heb gestaan. Beginnend bij Graan voor Visch en daarna bij Mirakels, bij peutergroep de kikkers. Toen er iemand wegging bij de bso, zei de leidinggevende daar tegen me: ‘ik heb iets leuks voor je, als je dat wilt.’ Ik was natuurlijk de kleuters gewend en heb ook de opleiding tot kleuterleidster gedaan, maar ik vond het wel een leuke uitdaging, dus ik ging. Ik startte op de groep 4 – 6 jaar met kinderen die net naar school gaan en uit school bij jou komen, dat is helemaal leuk: je vangt ze op en zorgt dat ze het gezellig hebben na school! 

‘Toen was het intiemer: de ouders kwamen in de gang lekker koffie drinken en kletsen, dat kon allemaal.’ 

Kan je vertellen hoe het vak van pedagogisch medewerker in de loop der jaren veranderd is?

Ik werk nu op de BSO natuurlijk, maar als ik kijk naar het kinderdagverblijf of de peutergroep, waar ik soms inval, zie ik dat de groepen groter zijn dan vroeger, er zijn meer kinderen. Op het kinderdagverblijf heb je natuurlijk ook te maken met huishoudelijke taken, wat het werk zwaarder maakt, omdat we alles zelf doen. Vroeger had je een huishoudelijk medewerkster. Wat wel leuk is, is dat je kinderen ook kunt betrekken bij die huishoudelijke taken. En het papierwerk: dat hadden we vroeger niet. Nu wordt de ontwikkeling van een kind op papier veel beter gevolgd. Zo kunnen we bijvoorbeeld materialen aanschaffen die het kind helpen bij een bepaald onderdeel in de ontwikkeling.

En als je kijkt naar SKH toen en nu, wat zijn dan volgens jou de grootste verschillen?

Toen was het intiemer, omdat we ook maar drie groepen hadden. Je kende de kinderen al van jongs af aan, de ouders kwamen in de gang lekker koffie drinken en kletsen, dat kon allemaal. En de kinderen bepaalden op het kinderdagverblijf wat we gingen doen. Als leidsters moesten we daarnaast zelf dingen bedenken. En ieder jaar gingen we met de kinderen naar Artis, met de bus. Van elk kind ging er dan een ouder of grootouder mee.

Tegenwoordig werken we bij de peuters met de methode van Piramide. We werken in thema’s, met een thematafel en dagritmekaarten. Zo maken we de overgang straks naar de basisschool een stukje makkelijker. Er is ook veel meer contact met basisscholen en andere instanties, zowel vanuit het kinderdagverblijf en peuteropvang als vanuit de bso, om kinderen goed begeleid de basisschooltijd te laten doorlopen. 

'Een poster met het ABC in de klas? Hebben we vroeger ook nooit gehad. We zijn nu meer bezig met het stimuleren van de ontwikkeling van het kind'.

Ook werken we nu met voorwerpen in de groep en de letters van die voorwerpen als voorbereiding op school. Een poster met het ABC hangt er ook, dat hebben we vroeger ook nooit gehad. We zijn nu meer bezig met de stimulering van de ontwikkeling van het kind. Spelenderwijs in het dagritme.

Ook de ergonomische eisen vanuit de GGD voor de kinderopvang zijn nu heel anders. Vroeger hadden we een houten huisje in de speelzaal staan, de kinderen mochten daar ook in slapen, hartstikke leuk! En als medewerkers zaten wij dan op de wacht, totdat ze sliepen. Dat ging zo.

Wat is de leukste en/of gekste activiteit die je in de loop der jaren georganiseerd hebt?

Eigenlijk verzinnen we altijd iets leuks om te doen, maar het thema ‘muziek’ was heel leuk. Ik had van thuis allerlei muziekinstrumenten meegenomen, waaronder een klein viooltje van een vriendin. Alle kinderen wilden daar op spelen, zo leuk! Ik ben zelf ook altijd veel met muziek bezig, dus vandaar dat het thema mij goed lag.

Bij Graan voor Visch hebben we de ouders een keer uitgenodigd om te helpen bij het schilderen van het lokaal. Elke muur kreeg een andere kleur, fantastisch! Ook de kinderen hielpen mee, zo leuk om met elkaar te doen.
                           

Hadden jullie vroeger ook al bedrijfskleding?

Nee, dit hebben we een paar jaar geleden ingevoerd voor de herkenbaarheid, ook voor ouders. Bij Mirakels zitten ook twee basisscholen in het pand, waardoor het met onze kleding duidelijk is dat wij van de bso zijn. Laatst vroeg een kind toevallig nog: ‘Heb je niet je roze shirt aan?’ Nee die ligt in de was. ‘Kan je dan niet wassen?’ Heerlijk dat kinderen zo lekker eerlijk zijn.

Wat vind je het leukste aan je werk?

Het leukste vind ik om te zien hoe kinderen zich ontwikkelen en hoe je hen dingen bij kunt brengen. Uitleggen hoe je iets kunt doen, samen proberen en dan zien dat ze het zelf op gaan pakken. Bij het voorlezen bijvoorbeeld, het is zo leuk als de kleintjes zelf ook boekjes gaan pakken. Dat je ziet dat kinderen vooruit komen, de interactie met elkaar. Kinderen zijn nog zo spontaan, open en onbevangen.

Voorlezen vind ik ook altijd heel leuk om te doen, dat doe ik nog steeds, ook op de bso. Als je heel saai voorleest is het niet leuk, je moet het juist interactief maken. Ik heb een paar favoriete boeken, zoals Foeksia en Pinkeltje. Toen ik met pensioen ging kreeg ik briefjes van de kinderen met wat ze zo leuk vonden toen ze bij mij op de groep zaten. Toen schreven ze ook het voorlezen van Foeksia en Pinkeltje. Foeksia wisten ze nog helemaal, dat is blijven hangen.

'Ik ben hier voor de kinderen, niet voor het papier. Nu kom ik om lekker met de kinderen te spelen en te helpen en dan ga ik weer.'

 
In principe ben je met pensioen? Maar je bent nog steeds aan het werk?

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik vind het gewoon heel leuk! Niet dat ik mij thuis verveel, want vervelen komt niet voor in mijn woordenboek, maar ik vind het gewoon heel leuk om met kinderen te werken. Ik werk nu op basis van een 0 uren contract. Ik werk nu vast op maandag en op donderdag en af en toe op de vrijdag als er te weinig mensen zijn. 

Het papierwerk en de intakegesprekken doe ik niet meer. Nu kom ik om lekker met de kinderen te spelen en te helpen en dan ga ik weer. Ik kom om te doen wat ik het allerleukste vind. En dat deed ik altijd al. Ik had er een hekel aan om onder werktijd dingen qua papierwerk te doen. Ik ben hier voor de kinderen, niet voor het papier. Papierwerk deed ik altijd al buiten werktijd, omdat als ik met de kinderen ben, dan ben ik er voor de kinderen!